مراحل رابطه عاشقانه

در هر رابطه عاشقانه‌ای مراحلی وجود دارد. دانستن مراحل رابطه عاشقانه به شما کمک می‌کند که با آگاهی بیشتر رابطه‌ خود را از کوران حوادث تلخ نجات دهید. با ما همراه باشید تا مروری داشته باشیم بر مراحل رابطه عاشقانه.

تحقیقات متعددی به ما نشان داده است که ما بزرگسالان مانند کودکان به رشد خود ادامه می‌دهیم و مراحل مختلف رشد خود را طی می‌کنیم. روابط صمیمانه نیز مانند رشد کردن، مراحل خاص خودش را دارد که ما در هر رابطه‌ای از این مراحل عبور می‌کنیم. در ادامه ما به مراحل رابطه که شامل پنج مرحله است نگاهی خواهیم انداخت. در طی خواندن مراحل رابطه، رابطه‌ی خود را ارزیابی کنید و ببینید که شما در کجای مراحل رابطه قرار دارید:

مراحل رابطه عاشقانه

1. آشنایی اولیه و تصمیم‌گیری
2. حل مسائل
3. تعهد و ساختن
4. تعارض و اختلاف نظر
5. بازسایی یا جدایی

آشنایی اولیه و تصمیم‌گیری

اولین مرحله مراحل رابطه عاشقانه، آشنایی است. هدف از قرار ملاقات اولیه این است که این موضوع را بررسی کنیم که آیا با طرف مقابل می‌توانیم سازگاری پیدا کنیم یا خیر. آیا بین ما علاقه‌ی مشترک وجود دارد؟ آیا می‌توانیم شخصیت‌های خود را با یکدیگر در روح یک رابطه ترکیب کنیم یا خیر؟

اما برای رابطه طولانی مدت مهم‌ترین چیزی که باید در صدر فهرست سازگاری در آشنایی اولیه قرار بگیرد این است که آیا احساس امنیت می‌کنیم؟ آیا این احساس امنیت به اندازه‌ای هست که ما با صداقت آسیب‌پذیری‌های خود را آشکار کنیم. آیا می‌توانیم به سازش‌های برد-برد برسیم و آیا بده-بستان وجود خواهد داشت.

بین تمامی مراحل رابطه، مرحله‌ی آشنایی با اضطراب و اشتیاق بیشتری همراه است. ممکن است ما بخواهیم برای بدست آوردن طرف مقابل، برخی از ویژگی‌ها و آسیب‌پذیری‌هایمان را پنهان کنیم یا اینکه وانمود کنیم که با شرایط طرف مقابل مشکلی نداریم. ممکن است بخواهیم چهره‌ی خوبی از خودمان نشان دهیم تا به هر قیمتی شده طرف مقابل را به دست بیاوریم.

گاهی نیز ممکن است مشکلات طرف مقابل را نادیده بگیریم. نادیده گرفتن این مشکلات و وانمود خوب از خودمان، تحت تأثیر اشتیاق برای رابطه و ترس از دست دادن است. در نتیجه ممکن است کورکورانه دست به انتخاب بزنیم یا به نوعی عشق آتشینی را در درون خود احساس کنیم.

وظایف: در مرحله اول از مراحل رابطه بهتر است که علی‌رغم اشتیاق برای برقراری رابطه، به ارزیابی تشابهات و تفاوت‌های شخصیتی، خانوادگی، فرهنگی، مالی و ارزش‌ها بپردازیم. در این مرحله ما باید خودمان را همانطوری که هستیم ابراز کنیم و به طرف مقابل نیز اجازه بدهیم که خودش را ابراز کند.

شروع رابطه، به معنای افزایش هورمون اکسی‌توسین و جذابیت جنسی است. این دو موضوع باعث می‌شود که مشکلات و موانع موجود بر سر راه رابطه را نادیده بگیریم.

در پایان این مرحله شما تصمیم می‌گیرد که از هم جدا شوید یا با یکدیگر رابطه‌ای را شروع کنید.

حل مسائل

وقتی از شروع رابطه می‌گذرد و چندصباحی را با یکدیگر سپری می‌کنیم مشکلات مختلف یک به یک خودشان را نشان می‌دهند: مشکلات ناشی مسائل مالی، دخالت‌های خانوادگی، مشکلات رابطه‌ای، مشکلات زناشویی، مشکلات مربوط به بچه‌ها و …

علاوه بر این، با گذشت زمان اکسی‌توسین و تعداد دفعات روابط جنسی نیز کاهش پیدا می‌کند. زوج‌ها وقتی با این تغییرات روبرو می‌شوند عموماً به شکل منفی رابطه را ارزیابی می‌کنند و معتقدند که همسرشان خیلی تغییر کرده است و دیگر آن آدم سابقی که می‌شناختند نیست. اما در این مرحله هنوز اشیتاق کافی برای حل کردن مسائل و مشکلات وجود دارد و زوج‌ها تلاش می‌کنند تا کیفیت رابطه را حفظ کنند.

برخی از زوج‌ها در این مرحله تصمیم به جدایی می‌گیرند و برخی دیگر تصمیم می‌گیرند که برای حل مشکلاتشان از روانشناس و زوج‌درمانی استفاده کنند. در این مرحله کیفیت رابطه نزول پیدا می‌کند و زوج‌ها روزهای سختی را سپری می‌کنند.

خطری که در این مرحله وجود دارد این است که شما یا همسرتان نقش خودش را در بروز مشکلات نپذیرد و مدام انگشت تقصیر را به سمت یکدیگر بگیرید.

وظایف: شما در این مرحله باید بدون در نظر گرفتن تقصیر، به دنبال پیدا کردن راه‌حل باشید. اگر خودتان نمی‌توانید به تنهایی از پس حل کردن مشکلات برآیید بهتر است که از به دنبال زوج‌درمانی باشید.

یادگیری اصول گفتگو می‌تواند در این مرحله به شما کمک کند.

• مطالعه کنید: اصول گفتگو: راهی برای افزایش صمیمیت در رابطه عاشقانه

تعهد و ساختن

تعهد و ساختن مهم‌ترین مرحله از مراحل رابطه است. ازدواج و تشکیل خانواده مستلزم داشتن تعهد بالا به خودتان و همسرتان است. در این مرحله، احتمالاً زمان زیادی از آشنایی اولیه شما گذشته است و اندک‌اندک در حال تبدیل شدن به پدر و مادر هستید. وظایف و نقش‌هایتان تغییر می‌کند و درگیر یک روال روزمره می‌شوید. در این حین ممکن است مسائل مرتبط با رابطه به صورت آهسته جای خود را به روزمرگی بدهد. در نتیجه زوج‌ها دیگر مثل قبل راضی نیستند.

اکثر کسانی که از رابطه پشیمان می‌شوند در این مرحله قرار دارند. اما زوج‌هایی که تعهد بالایی دارند برای زنده نگه‌داشتن رابطه تلاش می‌کنند و سعی می‌کنند که عشق و محبت خود را از دست ندهند. آن‌ها نه درگیر رابطه‌ی فرازناشویی می‌شوند و نه مشکلات را نادیده می‌گیرند. آن‌ها به روزهای خوبی که با هم داشته‌اند فکر می‌کنند و تلاش می‌کنند که آن روزها را دوباره تجربه کنند. این زوج‌ها از اینکه روزهای سختی را با هم پشت سرگذاشته‌اند خوشحال هستند. در نتیجه شروع به ساختن مجدد رابطه و ادامه دادن می‌کنند.

وظایف: در این مرحله، شما اشتیاق خود را تا حدود زیادی از دست داده‌اید و درگیر روزمرگی‌ها و رسیدگی به امور مالی شده‌اید. اما یادتان باشد که وظیفه‌ی شما در این مرحله، علاوه بر رسیدگی به امور روزمره خانواده و وظایف والدینی، رسیدگی به رابطه است. باید برای احیای رابطه کاری انجام دهید و از قبل برنامه‌هایی برای این روزها داشته باشید.

تعارض و اختلاف نظر

در این مرحله را مراحل رابطه، شما و همسرتان مشکلات و اختلاف نظرهای فراوانی دارید. تعهد و ساختن که در مرحله قبل به آن پرداخته‌اید برای شما رضایت خاطر ایجاد نکرده است و وارد تعارض‌های جدی و اختلاف نظر‌های اساسی شده‌اید.

دکتر رابرت تایبی متخصص خانواده درمانی معتقد است که این مرحله، اوج خطرناکی رابطه است. ممکن است تعارض‌ها و اختلاف نظرها شما را به سمت جدایی سوق دهد. در این مرحله کودکان آسیب می‌بینند و والدین نمی‌توانند تمرکز خود را روی رفع نیازهای آن‌ها بگذارند.

زوج‌ها در این مرحله دچار ناامیدی و افسردگی می‌شوند و احساس می‌کنند که به بن بست رسیده‌اند. رضایت از زندگی و رضایت از روابط زناشویی در پایین‌تر نقطه‌ی احتمالی است.

وظایف: در این مرحله شما باید برای رفع مشکلات خود حتماً به متخصص زوج‌درمانی مراجعه کنید. حل و فصل کردن تعارض‌های این مرحله کار دشواری است. هر یک از زوج‌ها در این مرحله، احساس می‌کند که حق با آن‌هاست و دیگری اشتباه می‌کند. این سوگیری باعث کمرنگ‌تر شدن رابطه، و تلاش کمتر برای بهبودی رابطه می‌شود. بنابراین تا هنوز آژیرهای خطر رابطه روشن است به زوج‌درمانگر مراجعه کنید.

بازسازی یا جدایی

در مرحله‌ی آخر، تنها دو راه حل وجود دارد: حل کردن مشکلات یا جدایی. زوج‌ها باید با مراجعه به روانشناس که آغازی برای حل مشکلات است کار خود را شروع کنند، به فرآیند درمان پای‌بند باشند و تلاش کنند که نقش خود را در بروز مشکلات بپذیرند و برای رفع آن تلاش کنند.

احتمالاً لازم است که زوج‌ها همراه با زوج‌درمانی روی مسائل شخصی خود نیز در رواندرمانی فردی کار کنند. ادامه دادن رواندرمانی و زوج‌درمانی تنها راه نجات باقی‌مانده است. اما ممکن است افسردگی و ناامیدی مانع از ادامه دادن تلاش برای تغییر باشد.

اگر زوج‌درمانی و رواندرمانی شروع نشود یا ادامه پیدا نکند یا اثربخش نباشد، زوج‌ها فرآیند جدایی را آغاز می‌کنند. این جدایی ممکن است فقط به صورت طلاق عاطفی باشد یا جدایی واقعی.

References