مرگ متیو پری: شهرت و مرگ

چند روز پیش خبر مرگ متیو پری که یکی از ستاره‌های سریال پرطرفدار و به یادماندنی friends بود شوکه‌کننده بود. او در جکوزی خانه‌اش غرق شد. خبر مرگ او همه کسانی را که بارها و بارها سریال را دیده بودند شوکه کرد. متیو پری هنگام مرگ، ۵۴ سال داشت. همان که روزی خنده روی لبانمان آورد باعث شد اشک و بغض زیادی را تجربه کنیم. در این مقاله قصد دارم رابطه بین شهرت و مرگ را بر اساس پژوهش‌های انجام شده مورد بررسی قرار دهم. گریزی به روانکاوی و طرحواره‌درمانی هم خواهد زد.

مرگ متیو پری

بر اساس نیویورک تایمز و سایر رسانه‌ها علت دقیق مرگ متیو پری ممکن است تا چند ماه دیگر مشخص نشود. اما تحقیقات علمی اخیر درباره رابطه بین زندگی کوتاه و سلبریتی‌ها نشان می‌دهد که مرگ‌های غم‌انگیز افراد مشهور و با استعداد و نسبتا جوان در دنیای نمایش و سینما بخشی از یک الگوی تکراری است که روز به روز بدتر می‌شود.

ستاره سریال friends در جکوزی خانه‌اش در لس آنجلس پیدا شد. این شرایط باعث شده است که برخی از پزشکان حدس بزنند که محتمل‌ترین دلیل مرگ متیو پری مشکلات جسمیِ ناشی از مشکلات سلامت روانی او بوده است.

متیو پری از همان زمانی که سریال friends در حال ساختن بود، مشکلات متعددی در رابطه با انواع اعتیادها داشت. او در کتاب خاطرات خود به صورت مفصل در مورد اعتیادش نوشته است و گفته است که به دلیل بیماری‌های مختلفی بارها در بیمارستان بستری شده است. او زمان‌های زیادی را در مراکز درمانی مختلف گذرانده است و برای مدتی نیز خانه‌اش را به یک مرکز توانبخشی تبدیل کرده بود تا بتواند به افراد دیگری که مشکلات مشابه خودش داشتند کمک کند.

مرگ‌های غم‌انگیز و نابهنگام مانند مرگ متیو پری نشان می‌دهد که شهرت و مشهور بودن می‌تواند یکی از عوامل خطر برای مرگ آن‌ها باشد. به عنوان مثال می‌توان شباهت بین مرگ پری و ویتنی هیوستون ستاره موسیقی پاپ را در نظر گرفت. ویتنی هیستون در سال ۲۰۱۲ در وان حمام هتلی در بورلی هیلز به ملاقات مرگ رفته بود. گزارش پزشک قانونی نشان داد که او به دلیل بیماری قلبی و مصرف کوکائین در وان حمام غرق شده است.

هیستون همانند متیو پری سال‌ها به مشکلات مرتبط با اعتیاد مبتلا بود. علاوه بر این، فیلیپ سیمو هافمن نیز در سال ۲۰۱۴ در حمام آپارتمانش در منتهن درگذشت. او در آن زمان ۴۶ سال داشت.

تحقیق در مورد رابطه بین شهرت و مرگ

مطالعه‌ای برای بررسی رابطه بین شهرت و مرگ روی ۱۰۶۴ موسیقدان مشهور راک و پاپ اروپا و آمریکای شمالی انجام شد نشان داد که ۳ تا ۲۵ سال بعد از اولین مشهور شدن، نسبت مرگ و میر بالایی داشته‌اند. این میزان مرگ و میر تقریباً دو برابر بیشتر از جمعیت عادی در آمریکا و بریتانیاست.

نتایج این مطالعه نشان داد که عوامل افزایش مرگ و میر در این هنرمندان سطوح بالای استرس، افسردگی و مصرف مواد است. اما این واقعیت که نرخ مرگ و میر بالاتر آن‌ها بعد از معروف شدن نشان می‌دهد که شاید سبک زندگی ناسالم قبلی آن‌ها باعث ایجاد مشکلات بعد از شهرت می‌شود.

آیا این استرس شهرت است که باعث مرگ زودهنگام می‌شود یا شخصی که شهرت را می‌خواهد؟

یک نظریه مطرح می‌کند که خطر مرگ را می‌توان به نوع شخصیتی نسبت داد که به دنبال شهرت است و این همان جایی است که آسیب‌پذیری نهفته است. یکی از مطالعاتی که در حمایت از این نظریه انجام شده است عنوان آن مرگ برای مشهور شدن بود. این مطالعه به این نتیجه رسید که افراد مشهور در دوران کودکی خود بیشتر از سایر افراد تجربه‌های تلخ داشته‌اند.

این مطالعه مطرح کرد که علت مرگ در افراد مشهوری که به دلیل مصرف مواد مرده‌اند این بوده است که در دوران کودکی تجربه‌های تروماتیک بیشتری داشته‌اند. از این رو برخی از نظریه‌پردزان مطرح کرده‌اند که برخی از ستارگان راک و پاپ از مشهور شدن به عنوان راه فراری از محرومیت‌های دوران کودکی یا بدرفتاری‌های آن دوران استفاده کرده‌اند.

تجربه‌های تلخ دوران کودکی در این تحقیق شامل انواع مختلف سوءاستفاده، اعتیاد یکی از اعضای خانواده، طلاق، خشونت در خانواده یا زندگی در خانواده‌‌ای که یکی از اعضای آن بیماری شدید روانی داشت، بود.

این نظریه را می‌توان شبیه مکانیسم‌ دفاعی والایش در نظریه روانکاوی دانست. فروید معتقد بود که انسان‌ها برای حل و فصل تعارض‌های ناهشیار خود از مکانیسم‌های دفاعی استفاده می‌کنند. یکی از این مکانیسم‌ها، والایش است که مطابق با آن افراد تعارض‌های ناخوشایند ناهشیار خود را به فعالیت‌های جامعه‌پسند تبدیل می‌کنند مانند ورزشکار شدن.

متیو پری در خاطرات خود نوشته است که زمانی به این باور رسیده بود که شهرت می‌تواند همه مشکلات او را از بین ببرد و گفته بود که بیش از هر شخص دیگری مشتاق شهرت هستم. «من به شهرت نیاز داشتم. شهرت تنها چیزی بود که می‌توانست حالم را خوب کند. من از آن مطمئن بودم».

متیو پری در کتاب خاطرات خود نوشته است که ناامنی‌ها و استعدادهای طنز خود را ناشی از جدا شدن والدینش در دوران کودکی می‌داند. او وقتی والدینش از هم جدا می‌شوند از سوی هر دو احساس رهاشدگی می‌کند. او گفته است که من بچه‌ی کلیددار بودم (بچه کلیددار به کودکانی گفته می‌شود که وقتی از مدرسه به خانه برمی‌گردند کسی در خانه منتظر آن‌ها نیست. به همین دلیل کلید خانه را دارند). شغل مادر متیو ایجاب می‌کرده که متیو در خانه تنها بماند.

هنگامی که متیو پری با جولیا رابرتز رابطه عاشقانه‌اش را شروع کرد بعد از چند ما در کمال ناباوری جولیا را ترک کرد. جولیا رابرتز برای بازی در یک اپیزود در فصل دوم سریال فرزندز یک شرط داشت و آن هم این بود که نقشش در خط داستانی چندلر (متیو پری) باشد. متیو نیز دسته گل بزرگی برای جولیا فرستاد و رابطه عاشقانه آن‌ها شروع شد. اما متیو بعدا در کتابش نوشت که من همیشه فکر می‌کردم جولیا من را ترک می‌کند زیرا من ناکافی بودم و غیرقابل دوست داشتن. بنابراین به جای مواجه با عذاب ترک شدن، خودم او را ترک کردم.

این توضیح متیو نشان می‌دهد که او طرحواره رهاشدگی و نقص/شرم داشته است. افرادی که این دو طرحواره را دارند مطمئن هستند که به اندازه کافی خوب نیستند که کسی آن‌ها را دوست داشته باشد و درنهایت طرد می‌شوند.

احتمالاً طرحواره رهاشدگی و نقص/شرم او ناشی از طلاق والدینش بوده است.

از طرفی دیگر هنگامی که مجله people عکس متیو را روی جلدش چاپ کرد، نسخه‌ای از آن را برای معلمش که به متیو گفته بود «تو هیچی نمیشی» فرستاد. این حرکت او احتمالا ناشی از طرحواره نقص/شرم او بوده است.

بررسی “باشگاه 27”

وقتی ستاره های پاپ برایان جونز، جیمی هندریکس، جانیس جاپلین و جیم موریسون همگی در سن 27 سالگی بین سال های 1969 تا 1971 درگذشتند، به نظر می رسید چیزی به نام “باشگاه 27” وجود دارد و شاید 27 سالگی خطرناک باشد. سن ستارگان پاپ، تنها زمانی تقویت شد که کرت کوبین در آن سن در سال 1994 جان خود را از دست داد. امی واینهاوس بعداً در 27 سالگی در سال 2011 درگذشت.

اما مطالعه‌ای که به بررسی و آزمایش فرضیه «۲۷ سالگی سن خطرناکی برای افراد مشهور است» پرداخت به این نتیجه نرسید که ۲۷ سالگی سن خطرناکی است و مطرح کرد که خطر شهرت می‌تواند در هر سنی منجر به مرگ شود.

آیا شهرت و مرگ رابطه بیشتری پیدا خواهند کرد؟

مطالعه دیگری با عنوان «مرگ‌های افراد مشهور مرتبط با مواد مخدر: یک مطالعه مقطعی»، مرگ افراد مشهور مرتبط با مواد مخدر را بین سال‌های 1970 تا 2015 بررسی کرد و 220 فرد مشهور را پیدا کرد که با مرگ ناشی از مواد مخدر جان خود را از دست دادند. میانگین سن مرگ 38.6 سال بود. 75 درصد متوفیان مرد بودند.

اکثر سلبریتی ها بین ۲۵ تا ۴۰ سالگی مردند. نویسندگان به این نتیجه رسیدند که در مقایسه با قرن بیستم، تعداد کل افراد مشهوری که در اثر مرگ ناشی از مواد مخدر در قرن بیست و یکم جان خود را از دست دادند، احتمالاً به دلیل افزایش مصرف مواد افیونی تجویزی افزایش یافته است. مرگ و میرهای مربوط به مواد افیونی و هروئین تجویزی در مقایسه با مرگ‌هایی که این مواد در آنها دخیل نبودند، با میانگین سنی پایین‌تر در هنگام مرگ همراه بود.

از این رو، ممکن است واقعاً یک سلبریتی در خطر باشد.

References