رابطه رضایت جنسی و رضایت زناشویی با افزایش سن بیشتر می شود

یکی از باورهای رایج در بین عموم مردم این است که با افزایش سن رضایت جنسی کاهش پیدا می‌کند. البته شاید عقل سلیم در این نتیجه‌گیری نقش عمده‌ای دارد. به هر حال با افزایش سن و کاهش قوای بدنی و درگیری بیشتر در وظایف روزمره باعث شود که رضایت جنسی به مرور زمان کاهش پیدا کند. اما پژوهش‌های علمی دقیقاً خلاف آن را نشان می‌دهند.

رابطه رضایت جنسی و رضایت زناشویی با افزایش سن

یک مطالعه‌ی جدید که در مجله‌ی  Social Psychology منتشر شده است نشان داده است که رابطه‌ی بین رضایت جنسی و رضایت زناشویی با افزایش سن بیشتر می‌شود. در واقع، سن، نه مدت زمان ازدواج، نقش اصلی را در این روند ایفا می‌کند و این موضوع را مطرح می‌کنند که زوج‌ها ممکن است با افزایش سن رضایت جنسی را بیشتر از گذشته ارزشمند در نظر بگیرند. با این حال، هنوز برای بدست آوردن رابطه‌ی دقیق‌تر بین رضایت جنسی و رضایت زناشویی به مطالعات بیشتری نیاز داریم.

پژوهشگران و دانشمندان روان‌شناسی همیشه به دنبال بررسی چگونگی تأثیر رضایت جنسی بر رضایت زناشویی در طول زمان بوده‌اند. به عنوان مثال، دکتر لازار در سال ۲۰۱۷ مطالعه‌ای انجام داد که هدف آن این بود که تأثیر رضایت جنسی و رضایت زناشویی را با طولانی‌تر شدن مدت ازدواج بررسی کند.

با این وجود، مطالعه‌ی لازار بر اساس نمونه‌ای کوچک و غیرمعرف از زنان انجام شده بود که سؤالاتی درباره‌ی قابلیت تعمیم آن به وجود می‌آورد.

برای بررسی این موضوع، پژوهشگران داده‌های مطالعه‌ی میانسالی در ایالات متحده (MIDUS) را تحلیل کردند که یک پروژه‌ی بزرگ و طولی است که جنبه‌های مختلف پیری را بررسی می‌کند. شرکت‌کنندگان در این پژوهش بین سنین ۲۵ تا ۷۴ سال بود؛ بنابراین پژوهشگران می‌توانستند تا مراحل مختلف زندگی و تجربه‌های زناشویی را در سنین مختلف بررسی کنند.

نمونه‌ی مورد بررسی شامل ۱۴۷۲ زن و ۱۴۱۵ مرد بود که همگی متأهل بوده یا در روابط طولانی‌مدت بودند و اطلاعاتی درباره‌ی رضایت جنسی و رضایت زناشویی خود ارائه داده بودند.

شرکت‌کنندگان رضایت جنسی خود را بر اساس سؤالاتی درباره‌ی لذت، کنترل، و تلاش در زندگی جنسی‌شان، با استفاده از مقیاسی از ۰ تا ۱۰ ارزیابی کردند.

رضایت زناشویی نیز از طریق سؤالاتی درباره‌ی کیفیت رابطه، انتظارات آینده، و تلاش‌های درک‌شده برای حفظ ازدواج، با همان مقیاس ۰ تا ۱۰ سنجیده شد.

پژوهشگران همچنین عوامل مختلفی از جمله دینداری، درآمد، و تحصیلات را در تحلیل خود لحاظ کردند و همچنین تعاملات بالقوه میان سن، مدت زمان ازدواج، و رضایت جنسی را کنترل کردند. آن‌ها از روش‌های آماری قوی استفاده کردند تا اطمینان حاصل کنند که یافته‌هایشان به‌طور قابل اعتمادی می‌تواند تأثیر سن و طول مدت ازدواج را که اغلب به شدت با یکدیگر مرتبط هستند، تفکیک کند.

یکی از یافته‌های کلیدی این مطالعه مرتبط با نقش سن در شکل‌دهی ارتباط بین رضایت جنسی و رضایت زناشویی بود. به نظر می‌رسد با افزایش سن افراد، رضایت جنسی نقش بیشتری در خوشبختی کلی زناشویی ایفا می‌کند.

این موضوع ممکن است منعکس‌کننده‌ی تغییر اولویت‌ها در مراحل بعدی زندگی باشد؛ به این معنا که در مراحل بعدی زندگی نزدیکی عاطفی، صمیمیت و تجربیات مشترک ارزش بیشتری پیدا می‌کنند.

پژوهشگران به این نتیجه رسیدند که با افزایش سن، ممکن است به دلیل درک بهتر از نیازهای خود یا بهبود ارتباط با شریک زندگی بلندمدت، قدردانی بیشتری از جنبه‌های جنسی روابط به وجود آید.

علاوه بر این، مطالعه‌ی حاضر تفاوت‌های جنسیتی در پویایی‌ رابطه رضایت جنسی و رضایت زناشویی را برجسته کرد. برای زنان، یافته‌ها یک الگوی روشن و ثابت را نشان داد: با افزایش سن، اهمیت رضایت جنسی در خوشبختی کلی زناشویی آن‌ها افزایش می‌یابد. با این حال، طول مدت ازدواج تأثیر قابل‌توجهی نداشت.

برای مردان، این رابطه پیچیده‌تر بود. در حالی که سن نقشی مشابه با آنچه در زنان مشاهده شد داشت، طول مدت ازدواج نیز بر چگونگی تأثیر رضایت جنسی بر خوشبختی زناشویی تأثیر گذاشت.

به‌ویژه، به نظر می‌رسید که رضایت جنسی در ازدواج‌های کوتاه‌تر، در مقایسه با ازدواج‌های طولانی‌ترتأثیر بیشتری بر رضایت زناشویی مردان داشته باشد.

این یافته ممکن است تغییر اولویت‌ها در روابط را با گذر زمان منعکس کند. در مراحل اولیه‌ی ازدواج، مردان ممکن است تأکید بیشتری بر رضایت جنسی به‌عنوان یکی از ارکان اصلی خوشبختی زناشویی داشته باشند.

اما با طولانی‌تر شدن ازدواج، عوامل دیگری مانند همراهی، اهداف مشترک یا مسئولیت‌های خانوادگی ممکن است اولویت پیدا کنند و از اهمیت نسبی رضایت جنسی بکاهند.

پژوهشگران اعلام کردند که «اهمیت رابطه‌ی جنسی برای رضایت زناشویی با طول مدت ازدواج کاهش می‌یابد. این نتایج با عقل سلیم همخوانی دارد».

یکی دیگر از یافته‌های قابل توجه به موضوع دینداری، به‌ویژه در میان مردان، مربوط می‌شد. محققان دریافتند که رضایت جنسی پیش‌بینی‌کننده قوی‌تری برای خوشبختی زناشویی در میان مردان کمتر مذهبی است، در حالی که این موضوع در مردان با سطوح دینداری بالاتر نقش کمتری داشت.

این تعامل در زنان مشاهده نشد، که نشان می‌دهد باورهای فرهنگی یا شخصی درباره‌ی جنسیت و ازدواج ممکن است تعیین کند که رضایت جنسی چگونه به رضایت کلی رابطه کمک می‌کند.

اما این مطالعه، مانند همه‌ی تحقیقات دیگر، محدودیت‌هایی دارد. نمونه‌ی این پژوهش بر افراد میانسال متمرکز بود، بنابراین ممکن است این یافته‌ها برای افراد جوان‌تر قابل تعمیم نباشد.

برای ادامه‌ی بررسی رابطه‌ی بین رضایت جنسی و رضایت زناشویی، پژوهشگران قصد دارند در تحقیقات آینده دامنه‌ی سنی شرکت‌کنندگان را گسترش دهند و اطلاعات دقیق‌تری درباره‌ی فعالیت‌های جنسی، مانند تعداد دفعات روابط جنسی، جمع‌آوری کنند.

The study, “Does the Importance of Sex to Marital Satisfaction Decrease or Increase With Time?: A Close Replication,” was published October 24, 2024.