رابطه طرحواره وابستگی و مرگ

مرگ دلایل زیادی دارد که یکی از آن‌ها فاکتورهای روان‌شناختی مانند طرحواره وابستگی است. طرحواره وابستگی زمانی شکل می‌گیرد که والدین به صورت افراطی از فرزندان خود حمایت می‌کنند. این وضعیت باعث می‌شود که کودک مهارت‌های لازم برای حل مسئله را نیاموزد. در نتیجه او برای انجام تمام کارهای خود به دیگران وابسته است. یک مطالعه اخیر که دلایل طول عمر و کاهش عمر را بررسی کرده است نشان داده است که حمایتگری افراطی والدین با کاهش طول عمر رابطه دارد. با اسکیمالوژی همراه باشید.

عوامل اجتماعی تعیین‌کننده سلامت به عنوان یک اصل اساسی در سلامت عمومی توجه قابل ملاحظه‌ای از سمت پژوهشگران دریافت کرده است. سازمان بهداشت جهانی این عوامل را به عنوان شرایطی که در آن متولد می‌شویم، رشد، زندگی و کار می‌کنیم و به سالمندی می‌رسیم.

تجربه‌های ناخوشایند در دوران کودکی و نوجوانی مانند بدرفتاری جسمی، سوءاستفاده جنسی یا عاطفی، مشکلاتی در محیط خانواده (والدینی که دارو یا الکل مصرف می‌کنند، مواجهه با خشونت یا فعالیت‌های غیرقانونی) عوامل مهمی هستند که بر سیر زندگی تأثیر می‌گذارند.

علاوه بر این، شرایط اولیه، که به عنوان مجموعه ناهمگونی از عوامل که شامل وضعیت تغذیه داخل رحمی، قرار گرفتن در معرض بیماری‌های عفونی و انگلی، محیط‌های استرس‌زا (غفلت و/یا محافظت بیش از حد) و وضعیت اجتماعی-اقتصادی در اوایل زندگی تعریف می‌شوند (که به عنوان رویدادهای نامطلوب تجربه‌شده در دوران کودکی مشخص می‌شود. یا نوجوانی و تمرکز پژوهش حاضر) نیز به نظر می‌رسد قادر به تأثیرگذاری بر روند زندگی باشد.

شواهدی وجود دارد که نشان می‌دهد زندگی در محیط‌های پر استرس در سال‌های اولیه زندگی، با روابط بد والدین، خطر مرگ زودرس را افزایش می‌دهد. مکانیسمی که ممکن است این افزایش خطر مرگ را توضیح دهد به افزایش شیوع مشکلات سلامت روان و سبک زندگی ناسالم به دلیل این رویدادهای نامطلوب اولیه زندگی مرتبط است.

با این حال، به نظر می‌رسد تفاوت‌های جنسیتی در رابطه با واکنش‌های فردی به این رویدادهای نامطلوب در دوران کودکی یا نوجوانی وجود دارد که ممکن است بر طول عمر تأثیر بگذارد. به نظر می‌رسد زنان بیشتر احتمال دارد که احساسات منفی را درونی کنند و بنابراین، فراوانی اختلالات روانی دارند، در حالی که به نظر می‌رسد مردان تمایل بیشتری به اعتیاد به الکل و مواد مخدر دارند.

یکی دیگر از عواملی که بر سلامتی و طول عمر تأثیر می‌گذارد مربوط به روابط والدین و سبک فرزندپروری والدین است. مراقبت و حمایت دو عامل بسیار مهم است.

رابطه طرحواره وابستگی و مرگ

مردانی که پدر حمایتگر افراطی داشته‌اند ۱۲ درصد بیشتر در معرض مرگ قبل از ۸۰ سالگی قرار دارند. زنانی که نیز پدرشان به صورت افراطی از آن‌ها حمایت می‌کرده ۲۲ درصد بیشتر احتمال دارد که قبل از رسیدن به ۸۰ سالگی بمیرند.

مردانی که فقط با یک والد بزرگ شده‌اند احتمال مرگ آن‌ها قبل از ۸۰ سالگی ۱۷۹ درصد بیشتر از کسانی است که با هر دو والد بزرگ شده‌اند.

از طرف دیگر احتمال مرگ تا قبل از ۸۰ سالگی در زنانی که به خوبی توسط مادرشان در دوره‌ کودکی مورد مراقبت قرار گرفته‌اند ۱۴ درصد کاهش می‌یابد.

این یافته‌ها بخشی از مطالعه‌ای است که داده‌های ۹۴۱ شرکت‌کننده در مطالعه طولی سالمندی انگلیس را تحلیل کرده‌اند. این افراد بین سال‌های ۲۰۰۷ تا ۲۰۱۸ مرده‌اند (۴۴۵ زن و ۴۹۶ مرد).

یکی از مقالات این مطالعه در ژورنال scientifice reports منتشر شده است. نویسندگان مقاله، پژوهشگران دانشگاه فدرال سائو کارلوس در برزیل و کالج دانشگاهی لندن در انگلیس هستند.

شرکت‌کنندگان این پژوهش در دهه‌های ۱۹۵۰ و ۱۹۶۰ متولد شده بودند. نتایج مطالعات نشان می‌دهند افرادی که در حال حاضر در دوره سالمندی هستند، از این رو نمی‌توان این نتایج را به نسل‌های بعدی به‌راحتی تعمیم داد.

پژوهشگران پاسخ‌های شرکت‌کنندگان به پرسشنامه‌هایی درباره بسیاری از جنبه‌های زندگی شامل ساختار خانواده، خانه‌داری، شاغل بودن، تجربه بیماری‌های عفونی و روابط با والدین در دوره کودکی و نوجوانی به خصوص مراقبت و حمایت را تجزیه و تحلیل کردند. آن‌ها به دنبال بررسی همبستگی این موارد با تأثیر روابط با والدین بر طول عمر بودند.

نکته جالب این پژوهش این است که پژوهشگران توانسته‌اند آنچه را که سال‌ها در مورد فرزندپروری به صورت تئوری مورد بحث قرار گرفته بود با اعداد و ارقام نشان دهند. آنچه واضح است این است که روابط مراقبت‌آمیز و پر از محبت با والدین در دوره کودکی پیامدهای بلندمدتی تا پایان زندگی دارد  و بر طول عمر تأثیر ویژه‌ای دارند. از این رو سیاست‌های عمومی باید برای بهتر کردن شرایط دوران کودکی و روابط با والدین برنامه‌هایی داشته باشد تا افراد بتوانند از دوران پیری لذت ببرند.

پژوهش‌ها نشان داده‌اند که تأثیرات روان‌شناختی روابط والد-کودک فرزندپروری مستبدانه، سهل‌گیرانه و غفلت‌کننده می‌تواند برای رشد کودکان بسیار منفی باشد.

این مطالعه اولین مطالعه‌ای است که نشان داده است چگونه غیبت والدین یا نقص در روابط با والدین می‌تواند طول عمر را کاهش دهد.

کودکان به مراقبت و حمایت والدین خود نیاز دارند اما این مراقبت و حمایت نباید به گونه‌ای باشد که استقلال کودک را سلب کند. روابطی که استقلال و خودمختاری کودک را سلب می‌کنند روابط ضعیفی هستند زیرا کودک از والدین می‌ترسد و باعث مشکلاتی از قبیل عادت‌های ناسالم می‌شود که برخی مطالعات نشان داده‌اند زمینه‌ساز افزایش خطر سوءمصرف الکل و مواد مخد و همچنین از بین برنده‌ی سلامت روان می‌شوند. علاوه بر این باعث ایجاد استرس می‌شود که ارتباط زیادی با کاهش طول عمر دارد.

در مورد زنانی که مراقبت خوب مادرشان از آن‌ها باعث کاهش خطر مرگ در آن‌ها می‌شود می‌توان گفت که این زنان استرس بسیار کمی را در دوران کودکی (و در نتیجه در بزرگسالی) تجربه کرده‌اند. نتایج نشان داد که فقط مراقبت مادرانه اهمیت بالایی داشت و روابط با پدر در این مورد نقشی نداشت.

تا به امروز مطالعات روان‌شناسی نشان داده‌اند که تمام رفتارهای والدین بر رفتار کودکان تأثیر می‌گذارد. نظریه‌های مختلف این ارتباط را توسط تجربه استرس تبیین می‌کنند. کودکان نادیده گرفته شده ممکن است سطوح بالاتری از استرس را در مراحل بعدی زندگی خود تجربه کنند و استرس نیز باعث افزایش احتمال بیماری‌های مختلف می‌شود.

این مطالعه همچنین به تفاوت بین جنسیت ها از نظر تأثیر بر طول عمر غیبت والدین یا روابط منفی والدین اشاره کرد. حمایت بیش از حد والدین بر طول عمر فرزندان دختر بیش از پسران تأثیر می گذارد و حضور مادر تنها بر فرزندان دختر تأثیر مثبت دارد.

زنان ظاهراً بیشتر احتمال دارد که احساسات منفی را درونی کنند و بیشتر از اختلالات روانی رنج می‌برند، در حالی که مردان بیشتر در معرض سوء مصرف الکل و مواد مخدر هستند. او گفت: «در هر صورت، هر دو عامل ارتباط نزدیکی با طول عمر دارند.